نویسنده : معین کریمی
تا می توانی بی خیالی طِـی کُــن ای دوست
اسب ِ نجـابت را بیا و هِــی کُــن ای دوست
ارزش نـدارد زنـــدگـــــی بـا نِــق زدن هـــا
اکنون بیا یک حال هم با مِـیْ کُـن ای دوست
در زندگـی تـا می توانــی شِکــوه کـــم کُـن
کم ناله هایِ خویش را در نِـی کُـن ای دوست
شهــریــور ِ دل هـم بــه گـرمـا زنــده باشــد
مُـرداد شو! کمتـر هوایِ دِی کُـن ای دوست
دل را چرا چون شهـر ِ "بَـم" تخریب کردی؟
آبـادی ِ ایـن دل مثال ِ "رِی" کُـن ای دوست
چشــم ِ دلت را بـاز کُــن، کـــو ملک ِ دارا؟
اینک نظر بر سرنوشت ِ وِی کُـن ای دوست
هــرگـز ندیـدم هیــچ کس بـا شــر شــود سَــر
این زندگی را با صداقت طِـی کُـن ای دوست
شعر از محمدرضا لطفی
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: اشعار شاعران و ترانه سرایان
:: برچسب‌ها: شعر سپید محمدرضا لطفی شعر شاعر اشعار شعرانه شاعری شاعرانه ترانه ترانه سرا شعر نو اشعار لطفی
آمار
وب سایت:
